کارگردان عصبانی نیستم نامه‌ای به رییس جمهور نوشت – فضاى امنیتى در عرصه فرهنگ و هنر در شأن سینماى ایران نیست!/چرا با داشتن ۵ پروانه نمایش و ثبت ۵ تاریخ اکران، باز هم «عصبانی نیستم» اکران نشد؟ / در شرایطى که مدام از حق اعتراض و حق شهروندى مى‌گویید، باید مجددا فیلمم را تکه تکه کنم؟
در پى توقف مجدد اکران «عصبانى نیستم!» رضا درمیشیان نویسنده و کارگردان این فیلم، نامه اى به رئیس جمهور منتشر کرد.
به گزارش وبسایت اردبیل سینما: درمیشیان با مرور خلاصه اتفاقاتی که بر فیلمش رفته از انصراف از دریافت جوایز در جشنواره سی و دوم گرفته تا دریافت ۵ پروانه نمایش و عدم اکران از رییس جمهور پرسش کرده که برای اکران باز هم باید فیلمش را تکه تکه کند؟
متن نامه رضا درمیشیان به رئیس جمهور به شرح زیر است:
جناب آقاى حسن روحانى
ریاست محترم جمهورى اسلامى ایران
من همان فیلمسازى هستم که در شب سى و دومین جشنواره فیلم فجر براى آن که دولت شما در برابر گروه هاى فشار آسیب نبیند ، به فشار مسئولان مجبور به انصراف از دریافت جوایز فیلمم شدم، فیلم «عصبانى نیستم!».
پنج سال از عمر این فیلم مى گذرد اما گویى پنجاه سال بر من گذشته ، فیلمم همچنان بلاتکیلف است و هر بار به بهانه اى مانع نمایشش مى شوند.
سرانجام با تضمین مکتوب سه مدیر رده بالاى سینمایى قرار بود چهارشنبه بیست و پنج بهمن «عصبانى نیستم!» رنگ پرده سینما را ببیند اما باز هم از نمایشش جلوگیرى به عمل آمد.
آیا دریافت پنج پروانه نمایش با سانسورهاى مختلف، تائید فیلم در کمیته بازبینى آثار توقیفى، انتخاب چهار تاریخ اکران توسط مسئولان سینمائى و چهار بار ثبت تاریخ اکران در شوراى صنفى نمایش، دریافت تعهدنامه کتبى تاریخ قطعى نمایش فیلم از مسئولان سینمایى، پنج سال سکوت و انتظار، درخواست و سوال نمایندگان محترم مجلس از وزیر محترم ارشاد، هزاران ساعت پشت در اتاق مدیران سینمایى انتظار کشیدن، صدها هزار بار پله هاى سازمان سینمایى را بالا و پایین کردن، سوال و جواب و باز هم سوال و جواب براى نمایش عمومى «عصبانى نیستم!» کافى نیست؟
آیا در شرایطى که حضرتعالى مدام از حق سوال، حق انتقاد، حق اعتراض و حق شهروندى سخن مى گویید باید فیلمم را پس از چندین و چند دفعه سانسور باز هم تکه تکه کنم؟
من و دیگر سینماگران مستقل در حسرت تحقق شعارهاى انتخاباتى تان به هنر و نگاه تان به عرصه سینما هستیم. فضاى امنیتى در عرصه فرهنگ و هنر در شأن سینماى ایران نیست.
من دو بار به «تدبیر و امید» راى داده ام ، اما بى نهایت ناامیدم.