بازیگری ژولیت بینوش در فیلم در کپی برابر اصل
می‌دانستم که عباس کیارستمی فقط در ایران فیلم می‌سازد و من به همین دلیل همیشه از خودم می‌پرسیدم که چه کاری می‌توانم انجام بدهم تا در فیلم او بازی کنم؟ باید زبان فارسی یاد بگیرم؟! وقتی یالاخره برای دیدن عباس به تهران رفتم – این را هم بگویم که ما درمورد خیلی چیزها حرف‌های فلسفی و جالبی زدیم – فکر نمی‌کردم که دیدار ما به ساخته شدن یک فیلم بینجامد. چالش برانگیزتر از صحبت کردن به یک زبان دیگر، کنار آمدن با برداشت‌های طولانی کیارستمی بود. عباس قاب تصویر را تعیین می‌کرد و بدون هیچ گونه کاتی برای حدود ۱۰ دقیقه فیلمبرداری می‌کرد. اینکه برای مدت طولانی و بدون حرکت روی صندلی بنشینی، از جهاتی یک جور تجربه بی‌رحمانه بود، ولی در عین حال از طریق بازی در این نقش توانستم دست به یک سفر درونی بزنم و ازنظر عاطفی به گذشته و آینده بروم. این اولین باری بود که یک کارگردان از من چنین بازی ای گرفت، و من تمام پیچیدگی‌ها و سادگی‌های زن بودن را بیان کنم.
کیومرث پوراحمد درباره نحوه انتخاب بازیگران
کار کردن با هنرمندانی که با عشق در صحنه حضور می یباند را دوست دارم نه افراد بی تفاوتی که فقط دنبال گرفتن پولشان هستند و متاسفانه تعداد سینماگران بی تفاوت در طول این سال ها در سینمای ایران بسیار زیاد شده است اما من تصمیم گرفته ام با اینگونه افراد همکاری نکنم و به جایش به سراغ چهره های جدید و تئاتری ها می روم.یکی از خانم های سوپر استار سینما چندی قبل دعوت شد تا در فیلمنامه ای که دو سال من با زحمت تمام آن را نوشته بودم به ایفای نقش بپردازد. هیچ چیز از فیلمنامه نمی دانست، در حدی که از او پرسیدم شما واقعا فیلمنامه را خوانده ای، گفت؛ بله. پرسیدم؛ به نظرتان چطور بود؟ گفت؛ خوبه، خوبه؛ خیلی سرد و بی تفاوت. پرسیدم؛ از نقشی که قرار است در آن حضور داشته باشی راضی هستی؟ باز با همان لحن سرد، گفت: خوبه خوبه. با اینکه بسیار دوست داشتم با آن خانم همکاری کنم اما تصمیم گرفتم از او به عنوان بازیگر در فیلمم استفاده نکنم.
توصیه های مریل استریپ
من فکر می کردم برای بازیگر شدن، زیادی زشت هستم. آن زمان ها عینکی بودن، نشانه زیبایی نبودفکر می کنم من همه مثل دخترهای دیگر بودم که لباس پرنسسی به تن می کنند و انتظار توجه کامل از اطرافیانشان دارند و بسیاری از ما از این حالت بیرون آمده و رشد می کنیم. من همیشه در حال بازی بودم، اما فکر می کردم بازیگری کاری بیهوده است.دختران و پسران جوان بدانید، آن چیزی که شما را از دیگران متمایز می کند، یا شما را عجیب جلوه می دهد، نقطه قوت شماست. در این زمانه که همه سعی می کنند مثل بیسکویت های قالبی یک شکل به نظر برسند، کسی انتخاب می شود که متفاوت باشد. و به زنان جوان می گویم، زیاد نگران وزن تان نباشید. دخترها وقت زیادی را صرف این موضوع می کنند. چیزهای بهتری در زندگی هست.
رضا عطاران درباره فضای مجازی
فضای مجازی چیز جالبی است. اصلا سینما را هم برای این دوست داشتم که برای من جالب بوده است. ولی این فضاهای مجازی چیزهایی را با خودش آورده که جالب نیست. مثل فحاشی یا حمایت از چیزی که خیلی نیاز به حمایت ندارد و انقلاب علیه چیزهایی که مهم نیستند. این نتیجه فرهنگ ضعیفی است که به واسطه اینترنت و دسترسی آسان آن به وجود آمده است.همه می توانند اینستاگرام داشته باشند، حتی اگر سواد و فرهنگ استفاده از آن را نداشته باشند. یکی از جذابیت های سینمایی آن زمان این بود که غیرقابل دسترس بوده است.شاید اگر همفری بوگارت الان بود دیگر این قدر دوستش نداشتیم. از او ۲۰۰، ۳۰۰ تا عکس هست و تمام. اما الان از من هر روز در خیابان تا برسم خانه ۲۰۰، ۳۰۰ تا عکس می گیرند.