معرفی فیلم درخونگاه /جشنواره فجر۳۷
عوامل فیلم:
کارگردان: سیاوش اسعدی، تهیه کننده: منصور سهراب پور، نویسنده: نیما نادری- سیاوش اسعدی، مشاور پروژه: روزبه معینی، مدیر فیلمبرداری: تورج اصلانی و فیلمبرداران: حسن و مهدی اصلانی، تدوین: محمدرضا مویینى صداگزارى: علیرضا علویان، موسیقى: فرزین قره گوزلو، ساخت تیزر: على رشیدى مدیر برنامه ریزی و دستیار اول کارگردان: علیرضا صالحی، طراح صحنه و لباس: مجید علی اسلام، طراح گریم: آرزو حلاجی، مدیر صدابرداری: ناصر انتظاری، مدیرتولید: ناصر ریحان صفت، جانشین تولید: عباس نصرالله، جلوه های ویژه میدانی: رضا ترکمان، عکاس و فیلمبردار پشت صحنه: مهرداد ناصری، طراح پوستر: سیروس سلیمى خلیق، جلوه هاى ویژه بصرى: سینا قویدل، تدارکات: ابولفضل غلامى.
بازیگران:
امین حیایی، ژاله صامتی، مهراوه شریفی نیا، نادر فلاح، محمود جعفری، منصور شهبازی، افشین سنگ چاپ، فاطمه مرتضایی، پانته آ پناهی ها، جمشید هاشم پور.
درباره فیلم:
وبسایت اردبیل سینما تقدیم می کند: معرفی فیلم درخونگاه / جشنواره فجر۳۷ – فیلم «درخونگاه» سومین فیلم سینمایی سیاوش اسعدی، در بخش سودای سیمرغ سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. او در جشنواره سی‌ام فجر با فیلم «جیب‌بر خیابان جنوبی» حاضر شد که توانست مورد توجه منتقدان قرار بگیرد. اما بیشترین موفقیت اسعدی به فیلم اولش یعنی «حوالی اتوبان» برمی‌گردد. فیلمی که به عنوان فیلم برگزیده منتقدان و نویسندگان سینمای ایران انتخاب شد. بعد از غیبتی شش ساله حالا اسعدی دوباره پشت دوربین رفته است و با «درخونگاه» در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.
«درخونگاه» یک فیلم اجتماعی است که در دهه شصت روایت می‌شود.
آنچه منتقدان در رابطه با فیلم‌های اسعدی به آن اشاره می‌کنند ترکیب کردن داستان‌های اجتماعی با داستان سرایی فانتزی سینمایی است که فیلم‌های او را به سینمای کلاسیک آمریکا نزدیک کرده است. «جیب‌بر خیابان جنوبی» هم بازسازی فیلم کلاسیکی به همین نام است. منصور سهراب‌پور، درباره درخونگاه» گفته است: «درخونگاه یک فیلم گرم، قصه‌دار و به معنای واقعی سینما است.»
نقد کوتاه فیلم درخونگاه
احمد شاهوند: سیاوش اسعدی در فیلم «درخونگاه» نشان می دهد که دغدغه تصویر دارد و مدیوم «سینما» را به خوبی می شناسد. «درخونگاه» به لحاظ فنی، درجه یک است و تحسین برانگیز. نورپردازی، قاب ها، تدوین، موسیقی متن، تیم بازیگری بخصوص امین حیایی، ژآله صامتی، پانته آ پناهی ها و گل سرسبدشان نادر فلاح معرکه هستند و شایسته تقدیر. اما فیلم ضربه اساسی را از فیلمنامه خورده است. پنهان کاری مادر و دختر که همان ده دقیقه اول برای بیننده به عنوان عنصر تعلیق به صورت سربسته آشکار می شود، باعث می شود تماشاگر از قهرمان جلو بیفتد و بیننده منتظر باشد عکس العمل قهرمان را در برابر این پنهان کاری ببیند. فیلمساز تا یک سوم نهایی این انتظار را هم برای قهرمان و هم برای تماشاگر کش می دهد تا به نقطه عطف اول که قاعدتا باید دقیقا ۳۰ شکل می گرفت، برسد. برای همین است که بدنه فیلم، کشدار است و خالی و فیلمساز مجبور می شود در عرض حرکت کند.